STORYWALL

There was a village where people never heard about poetry. Once a poet came across the village. He sat under a banyan tree and began to write poems. Upon reading his poems some people cried, some smiled, some were enlightened and few turned out to be brave enough to fight against injustice. The news flashed all over the village that one magician has reached who can influence their thoughts and emotions. People ran towards the banyan tree in excitement.  Then the poet told, " I am no magician. The words are magical. The language and literature is magical. They never die. They can ignite and influence our thoughts and emotions. They always surprise us with miracles! Try writing something of your own."

കവിത എന്തെന്നറിയാത്ത ഒരു ഗ്രാമത്തിൽ ഒരിക്കൽ ഒരു കവി ചെന്നുപെട്ടു. ഒരാൽ മരത്തിന് കീഴെയിരുന്ന് അയാൾ കുറെ കവിതകൾ എഴുതിക്കൂട്ടി. അയാളുടെ കവിതകൾ വായിച്ച് ചിലരുടെ കണ്ണ് നനഞ്ഞു, ചിലർ ഹൃദയം നിറഞ്ഞ് സന്തോഷിച്ചു, മറ്റു ചിലർ ആശ്വാസം കണ്ടെത്തി, ചിലരാകട്ടെ പോരാടാനുള്ള ധൈര്യം കണ്ടെത്തി. നാട് മുഴുവനും വാർത്ത പരന്നു. ആളുകളെ നിന്ന നില്പിൽ കരയിക്കാനും ചിരിപ്പിക്കാനും കഴിവുള്ള ഒരു മാന്ത്രികൻ വന്നിരിക്കുന്നു എന്ന്. കേട്ടവർ കേട്ടവർ ആൽ മരത്തിൻ കീഴെ ഒത്തു കൂടി. മാന്ത്രികനെ കാണാൻ.  അയാൾ പറഞ്ഞു, " ഞാൻ ഒരു മാന്ത്രികനുമല്ല. ഈ എഴുത്താണ്, കവിതയാണ് മാന്ത്രികൻ. എഴുതുവിൻ, നിങ്ങളെക്കൊണ്ടാവും വിധം. അത് നിങ്ങളുടെ വിചാരങ്ങളെയും വികാരങ്ങളെയും ഉദ്ദീപിപ്പിക്കും. ഭാഷയും സാഹിത്യവും ഒരിക്കലും മരിക്കുന്നില്ല.  അവ എന്നും അദ്ഭുതങ്ങൾ കാണിക്കും!"

Oh dear me, I realise that I haven't written you anything till now! I have written bundles of letters to all my loved ones also to unloved ones. But I haven't written you anything as such. I had made terrible mistakes that I was ashamed to talk about. After all the dramas and traumas you had been through, I couldn't even face you. I was trying to be as patient as I can but it made you submissive. I was being modest but it made you self-effacing. You were accommodating all my mistakes silently. I know how much you needed my assurance to look forward to life. I failed you as many times as possible. Here I am, with repentance (somehow gathered all courage to do this), I apologize for all the neglect, all the wounds I have caused you. You are much stronger than I thought! Yes! I am proud of you for not giving up at any point, for sticking with me and finding a ray of light each time there is pitch darkness around me. That's what I love about you. There is no 'perfect wo